Mehmet Ali Ozcobanlar – Seyyah

3 ποιήματα

Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι είναι σωστό και τι είναι λάθος

Εγώ είμαι σ’εσένα και με σένα

Κράτα με στα αισθήματα σου

Μα μη ταράζεσαι

Μην ξεχνάς πως κυκλοφορώ μέσα στη συγκίνηση σου

Κι αν με τον καιρό φύγω και χαθώ

Πάντα στο πλάι σου θα βρίσκομαι

Κάποιοι ξέρουν, όμως εσύ δεν γνωρίζεις

Κάποιοι αφουγκράζονται όμως εσύ δεν ακούς

Αυτοί βλέπουν, εσύ δεν κοιτάζεις

Τα αυτιά σου δεν ακούν, στέκεις  κουφός στις κραυγές της οδύνης μου

Τα μάτια σου δεν βλέπουν πως κάθε στιγμή το κορμί μου λιώνει

Η ψυχή σου δεν έχει πάρει χαμπάρι τον έρωτα μου

Εσύ δεν ακούς, δεν βλέπεις, δεν ξέρεις…

Δεν είναι υπέροχο να αναπνέεις τον αέρα της ίδιας πόλης

Να μοιράζεσαι την δροσιά της ίδιας θάλασσας

Να ατενίζεις τον ίδιο ορίζοντα την χαραυγή

Να ξυπνάς με τον ίδιο ήλιο και να βυθίζεσαι στο ίδιο όνειρο

Με το πνεύμα του ίδιου ανθρώπου ;

Ο Mehmet Ali Ozcobanlar  γεννήθηκε το 1984 στην Κιουτάχεια, σπούδασε στο Εσκι-Σεχιρ και την Βαρσοβία. Η ποίηση του έχει βαθιά ελληνοκεντρική ταυτότητα , μιας και μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στην Τουρκία και τα νησιά της Μυκόνου και της Δήλου. Η πρώτη του ποιητική συλλογή, Seyyah,  μεταφράστηκε από τον Θωμά Κοροβίνη, και πρωτοδημοσιευτηκε στο 96^ο τεύχος του ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟΥ.

Your Hand in Mine live στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης

Με τις συναυλίες που θα δώσουν την Παρασκευή 15 Ιουνίου  2012, στις 9:30 το βράδυ, τα συγκροτήματα «Your Hand in Mine» και «2L8» ολοκληρώνεται το 1ο Μουσικό Φεστιβάλ, υπό τον τίτλο «Support your local heroes», που διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης.

Τα δύο γκρουπ θα εμφανιστούν στον εξωτερικό χώρο του Νέου Δημαρχείου.

Υπενθυμίζεται ότι στο πλαίσιο της διοργάνωσης, ο Δήμος Θεσσαλονίκης παραχωρεί τις υποδομές και το ανθρώπινο δυναμικό του, αρχικά σε έξι συγκροτήματα από την ποπ και ροκ σκηνή της πόλης.

«Φιλοσοφία και στόχος του 1^ου Μουσικού Φεστιβάλ, είναι να δοθεί η δυνατότητα στους ‘’τοπικούς ήρωες’’, τους μουσικούς και τα συγκροτήματα της πόλης, να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στους Θεσσαλονικείς και στη συνέχεια, με την κατάλληλη ώθηση, να γίνουν γνωστοί σε ένα ευρύτερο κοινό από την Ελλάδα και το εξωτερικό» τονίζει ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού Σπύρος Πέγκας και συνεχίζει: «υπάρχει κατά γενική ομολογία, μία σκηνή που δημιουργείται τα τελευταία χρόνια εκ νέου στη Θεσσαλονίκη, με πολλά και αξιόλογα σχήματα, που παίζουν διαφορετικά είδη μουσικής, η οποία αξίζει να προβληθεί και με τη σειρά της να βοηθήσει στην ανάδειξη της πολυσυλλεκτικής ταυτότητας της πόλης». 

Οι Your hand in Mine..

… είναι ο Μάνος Μυλωνάκης και ο Γιώργος Παπαδόπουλος, δυο φίλοι από τη Θεσσαλονίκη, που αποφάσισαν να εκφράσουν την αγάπη τους για τα ακουστικά όργανα, τη νορμανδική φολκ και τους πλανόδιους μουσικούς μέσα από το ντουέτο που δημιούργησαν το 2006. Με μια συλλογή από αυτοσχέδια όργανα και τεχνικές live-looping παρουσιάζουν μια νέο-ρομαντική, έντονα προσωπική μουσική δωματίου, γοητεύοντας ένα διαρκώς διευρυνόμενο κοινό. Το 2007 κυκλοφόρησαν σε 100 χειροποίητα αντίτυπα τις τέσσερις πρώτες ηχογραφήσεις τους σε μορφή cd, με αφετηρία τη σύγχρονη δυτικοευρωπαϊκή φολκ, αλλά και τον πειραματισμό, ενώ το ίδιο καλοκαίρι, μετά από ανάθεση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, συνέθεσαν πρωτότυπη μουσική για το βουβό αριστούργημα του Mikio Naruse, “Every Night Dreams”. Φέτος, επανέρχονται με τη νέα δουλειά τους, εννέα ηχητικά διηγήματα, εννέα μικρές αυτοτελείς ιστορίες μετουσιωμένες σε νότες στο δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο “The Garden Novels” από την Inner-Ear records.

Οι 2L8…

…  είναι το project του Κ the Clown και μιας  πολυμελούς ομάδας μουσικών και συνεργατών με βάση τη Θεσσαλονίκη. Το ντεμπούτο των 2L8 “Armed Angels, Frustrated Youth, the Art of Self-Deceit and Music Industry” (2005) Poeta Negra Records, είχε μεγάλη απήχηση σε κριτικούς και κοινό. Το “HE & SHE, Angry Enough To Keep Loving In The Dark Ages” (Δεκέμβριος 2008) ήταν η δεύτερη κυκλοφορία των 2L8. Χωρίς την εμμονή σε συγκεκριμένες μουσικές φόρμες ισορροπεί ανάμεσα στο post rock και τον μινιμαλισμό. Ο θεατρικός χαρακτήρας της ερμηνείας του Κ the Clown (Κώστα Βοζίκη) συμπληρώνεται από έντονα ξεσπάσματα στις κιθάρες, έγχορδα που πριονίζουν και αιχμηρές ατμόσφαιρες, οι οποίες εναλλάσσονται με οπερετικά φωνητικά και μελωδίες άκρατου συναισθηματισμού και λυρισμού. Στη συναυλία τους στο Δημαρχείο θα παρουσιάσουν κομμάτια από το νέο τους διπλό άλμπουμ “New Battles, without honor and humanity”, με οκτώ μουσικούς επί σκηνής, καθώς και  παλαιότερες συνθέσεις του σχήματος.

ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Χ.Πίντερ

Ρομπ.:Θα παίξουμε;
Τζέρυ: Παίζεις καλύτερα από μένα...
.
Ρόμπ.: Αλήθεια; Απλά είμαι πιο σβέλτος από σένα.
Τζέρυ: Και γιατί συμβαίνει αυτό;Ρομπ.:Επειδή παίζω... συχνά!

(o Δημήτρης Τσιλινίκος(Τζέρυ) κι ο Γιάννης Κιντάπογλου(Ρόμπ) απο την Προδοσια του Χ.Πίντερ που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αχιλλέα Ψαλτόπουλου στο θεατρο 90 Μοιρών της Θεσσαλονίκης )

ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Χ.Πίντερ

Ένα θεατρικό έργο με κινηματογραφικό μοντάζ, που με επίφαση μια ιστορία προδοσίας μιλάει για την λογοτεχνία. Δυο αρσενικά κι ένα θηλυκό ανάμεσα σε λέξεις και βιβλία που τους βοηθούν να προδώσουν και να προδωθουν, να ξεχάσουν την προσωπική τους απελπισία και να επιτεθούν, διεκδικώντας ο καθένας το δικό του μερίδιο στην καταγραφή της Ιστορίας. Ανάμεσα τους ποιήματα του William Butler Yeats να βοηθούν τα πισωγυρίσματα του χρόνου, αφορμές να εντοπίσει η ασθενημένη μνήμη των ηρώων και των θεατών, τις οριακές στιγμές μέσα στον χρόνο και το τοπίο μιας σχέσης ανομολόγητης. Ενός κρυφού παράφορου  έρωτα ανάμεσα σε κορμιά που έμαθαν άλλα να λένε, άλλα να εννοούν, άλλα να ακούν κι άλλα να κάνουν, κι ανάμεσα στις λέξεις και τις συμπεριφορές,  παιδιά, αστικές αναζητήσεις, διακοπές και ομολογίες, πάρτυ κι αλκοόλ, μυστικά και ψέματα. Αληθινές ζωές διπλανών μας , ίσως ακόμη ακόμη μέρος δικών μας ζωών που δεν βρήκαμε ποτέ την ευκαιρία να ανασυντάξουμε και να σκεφτούμε , κι αρκεί ένας ήχος να μας θυμίσει πως…

Ο Αχιλλέας Ψαλτόπουλος δείχνει να γνωρίζει καλά, το σύμπαν που περιγράφει ο Χαρολντ Πίντερ. Σκηνοθετώντας το τρίτο έργο του Πίντερ μέσα σε μια 30ετια θεατρικής παρουσίας, καταλαβαίνει τις συνιστώσες που αποτελούν την προβληματική του, τον ακολουθεί, κι αφήνει αφαιρετικά να κυριαρχήσει ο λόγος του Πϊντερ, αδρός , υπαινικτικός και υπόγειος σαν συναίσθημα που επωάζεται πριν εκραγεί . Διδάσκει τους ηθοποιούς του την εσωτερική ερμηνεία μιας άμεσης τεχνικής σχεδόν σωματικής, δουλεύει τα βλέμματα τους σαν ένα δεύτερο κείμενο πάνω στο βασικό κείμενο και σε παρασύρει σε μια ιστορία προδοσίας, που σε αφορά σε τούτους τους καιρούς που τα πάντα καταρρέουν και μένει μόνο μια εκδρομή στο  Τορτσέλο, σαν ποίημα του Yates, σαν  κρυμμένη ζωή ανάμεσα σε τόσες παραπλανητικές  λέξεις, τόσο που δεν μας μένει ούτε μια λέξη πια για να μας παρηγορήσει, για την ζωή που αφήσαμε να μας πάει σε ένα ερημικό συναισθηματικά…αλλού.

Η παράσταση ανεβαίνει , σε τρεις μοναδικές παραστάσεις  Δευτερα 11 , Τριτη 12 , Τεταρτη 13 Ιουνίου 2012 στο Θέατρο 90 ΜΟΙΡΩΝ , Φιλίππου 36, Θεσσαλονίκη ( τηλέφωνο κρατήσεων 2315001960)

Παίζουν αλφαβητικά Βασίλης Γκένιος,  Γιαννης Κιντάπογλου, Ευα Στέφα και Δημήτρης Τσιλινίκος

Βοηθός σκηνοθέτη η Ελευθερία Τσακούρη, Φωτισμοί : Γιάννης Μπενέβας, Video Art: Γιάννης Αναστούλης. 

William Butler Yeats :Γραμμές Γραμμένες με Κατήφεια

Lines Written in Dejection

When have I last looked on

The round green eyes and the long wavering bodies

Of  the dark leopards of the moon?

All the wild witches, those most noble ladies,

For all their broom-sticks and their tears,

Their angry tears, are gone.

The holy centaurs of the hills are vanished;

I have nothing but the embittered sun;

Banished heroic mother moon and vanished,

And now that I have come to fifty years

I must endure the timid sun.

Γραμμές Γραμμένες με Κατήφεια

Πότε ήταν η στερνή φορά που κοίταξα κατάματα

Τα στρογγυλά πράσινα μάτια και τα μακριά κυματιστά κορμιά

Των σκοτεινών λεοπαρδάλεων του φεγγαριού;

Όλες οι άγριες μάγισσες, αυτές οι τόσο ευγενικές κυρίες,

Παρ’ όλα τα σκουπόξυλα και τα δάκρυά τους,

Τα θυμωμένα δάκρυά τους, έχουν χαθεί.

Οι ιεροί Kένταυροι των λόφων χάθηκαν κι αυτοί.

Δεν μου ‘μεινε τίποτα παρά ο πικραμένος ήλιος.

Εξορισμένη η ηρωική μάνα σελήνη χάθηκε κι αυτή,

Και τώρα που έφτασα πια τα πενήντα

Θα πρέπει να υπομένω μόνο αυτόν τον άτολμο τον ήλιο.

(μετάφραση Αχιλλέας Ψαλτόπουλος, στη φωτογραφια του Γιώργου Αναστούλη, η Εύα Στέφα απο την παρασταση της Προδοσίας του Χ.Πίντερ, που ανεβαίνει 11 Ιουνίου στο θέατρο "90 μοιρών" ) 

William Butler Yeats : Η Αγωνία της

Her Anxiety

Earth in beauty dressed
Awaits returning spring.
All true love must die,
Alter at the best
Into some lesser thing.
Prove that I lie.

Such body lovers have,
Such exacting breath,
That they touch or sigh.
Every touch they give,
Love is nearer death.
Prove that I lie.

Η Αγωνία Της

Η Γη ντυμένη στα καλά της

Αδημονεί την επιστροφή της άνοιξης.

Η αληθινή αγάπη πρέπει να πεθάνει,

Ν’ αλλάξει στην καλύτερη περίπτωση

Σε κάτι πιο λίγο, πιο μικρό.

       -Απέδειξε πως λέω ψέματα.

Τέτοια σώματα που έχουν οι εραστές,

Τέτοια απαιτητική αναπνοή,

Όταν αγγίζονται ή αναστενάζουν.

Κι όμως σε κάθε άγγιγμα που δίνουν,

Ο έρωτας όλο και πάει πιο κοντά στο θάνατο.

      -Απέδειξε πως λέω ψέματα.

 (μετάφραση : Αχιλλέας Ψαλτόπουλοςστη φωτογραφια του Γιώργου Αναστούλη, η Εύα Στέφα και ο Δημήτρης Τσιλινίκος, απο την παρασταση της Προδοσίας του Χ.Πίντερ, που ανεβαίνει 11 Ιουνίου στο θέατρο "90 μοιρών"  )

William Butler Yeats : Ένα Τραγούδι του Φάρεϊ

A Faery Song

WE who are old, old and gay,
O so old!
Thousands of years, thousands of years,
If all were told:
Give to these children, new from the world,
Silence and love;
And the long dew-dropping hours of the night,
And the stars above:
Give to these children, new from the world,
Rest far from men.
Is anything better, anything better?
Tell us it then:
Us who are old, old and gay,
O so old!
Thousands of years, thousands of years,
If all were told.

Ένα Τραγούδι του Φάρεϊ

Εμείς που είμαστε γέροι, γέροι κι εύθυμοι,

Α, τόσο γέροι!

Χιλιάδες χρόνων, χιλιάδες χρόνων,

Εάν όλα μπορούσαν να ειπωθούν:

Ας δώσουμε σ’ αυτά τα παιδιά, νέα στον κόσμο,

Σιωπή κι αγάπη.

Και τις μακριές σταλάζουσες δροσιά ώρες της νύχτας,

Και τ’ άστρα από πάνω.

Ας δώσουμε σ’ αυτά τα παιδιά, νέα στον κόσμο,

Την ανάπαυση μακριά από τους ανθρώπους.

Υπάρχει τίποτα καλύτερο, τίποτα καλύτερο;

Ας μας το πει κάποιος,

Σε μας που είμαστε γέροι, γέροι κι εύθυμοι,

Χιλιάδες χρόνων, χιλιάδες χρόνων,

Εάν όλα μπορούσαν να ειπωθούν.

(μεταφραση : Αχιλλέας Ψαλτόπουλος)