Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

London calling (in K.I.)


in K.I.

μεταξύ συρμού και αποβάθρας
σε περιμένω στο τέλος του μήνα
δεν θα 'χεις υποσχέσεις να φέρεις σε πακέτο
μόνο ένα τραγούδι
που θα 'χεις βάλει μουσική.


Στην κλειδωμένη πόλη
θα μπούμε νύχτα
μη μας δει κανείς
και ξαφνικά
σε χρόνο αόριστο
θα γίνουμε εσύ εγώ και το τραγούδι
το ξυπνητήρι
που 'χε ξεχαστεί
να κουρντιστεί


mannequin

εργο του Aris Ixwr.


Κούκλες που τα χέρια μας δεν άπτονται
μέσα σε γυάλινες βιτρίνες κοβαλτίου
ακίνητες  αναμένουμε ειδήσεις
και νόστους που λένε οι ποιητές

και νέα φούμαρα
φρεσκοκομμένα από τους αγρούς μιας αγοράς
που νεκροζώντανη κυκλοφορεί στην πόλη

-Ποια είναι η αξία μιας κατάφασης
όταν γεμάτοι άρνηση αναζητάμε άλλοθι;

-Όχι ακριβή,
κυκλοφορεί σε τιμή ευκαιρίας,
πανομοιότυπο αντίτυπο, πίσω από κάθε γυαλί επικοινωνίας
κι από μια.

Ανέμελοι συνεχίζουμε μια προσομοίωση ζωης
προσέχοντας μην ακουμπήσουμε οτιδήποτε
φαντάζει  συμπερασματικό.

Απρόσεχτα διασχίζουμε τον δρόμο
ελπίζοντας σε ένα  τροχαίο ελπιδοφόρο επίρρημα


Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

ΑΛΤ ΤΙΣ ΕΙ



Ο σκοπός σπάνια αγιάζει τα μέσα, συνήθως τα πυροβολεί μετά το τρίτο «αλτ τις ει» κι ο κύριος Σαμαράς στα τρία αλτ της καριέρας του απέτυχε.

  •  Η αυτοκαταστροφική παρορμητική κι ακραία εθνικιστική συμπεριφορά κακομαθημένου μαθητή, που θέλει να τη βγει στον δάσκαλο, στο θέμα του Σκοπιανού, που έγινε αιτία να πέσει μια κυβέρνηση που τον εμπιστεύτηκε σαν Υπουργό Εξωτερικών. 
  •  Η εγωπαθούς προέλευσης και ολέθριου διχαστικού παραταξιακού αποτελέσματος δημιουργία της Πολιτικής Άνοιξης
  •  Η απολύτως ανώριμη συμπεριφορά σε θέματα συναναστροφής ,στη συνθήκη κυβέρνησης που αποδέχτηκε να ηγηθεί και η ταυτόχρονη δημιουργία κλίκας από άπειρους κοινωνικά και κυρίως πολιτικά συμβούλους που τον οδήγησαν στην «από-φασιστική» μεν αλλά ΜΑΥΡΗ ΟΘΟΝΗ της δημόσιας τηλεόρασης.
Σκέφτομαι τους ΔΑΠίτες & τους ΟΝΝΕΔιτες, νέα παιδιά που απεχθάνονται οτιδήποτε καθεστωτικό που τον πίστεψαν κι απορώ με τον ιδεολογικό κορμό της Νέας Δημοκρατίας που τον εμπιστεύτηκε για τρίτη φορά, χωρίς να ενημερώσει αυτά τα νέα παιδιά για το παρελθόν του αρχηγού, ώστε να είναι σε επιφυλακή. 

Άραγε κανένας τους δεν φύλαξε σκοπός σε φυλάκιο, κανένας δεν δέχτηκε έφοδο , κανένας δεν ήξερε ότι απασφαλίζουμε και πυροβολούμε μετά το τρίτο “Αλτ τις εί;”

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Δημοσιογράφοι & «Δημοσιογράφοι»

Απεργοσπαστικές εφημερίδες τυπώνονται με την προστασία των ΜΑΤ. Η φωτογραφία από το τυπογραφείο ΙΡΙΔΑ στο Κορωπί, το οποίο ανήκει στον ΔΟΛ


Όταν οι εφημερίδες άρχισαν να μοιράζουν CD, δεν αντέδρασα, είχα φίλους δημοσιογράφους και σκεφτόμουν ότι μόνο έτσι θα εξασφάλιζαν τον μισθό τους για βιοπορισμό. Ταυτόχρονα είχε αρχίσει ο ευτελισμός μέσω ιδιωτικών καναλιών οτιδήποτε είχε να κάνει με πολιτισμό και πνευματικά δικαιώματα. Μετά από χρόνια παντοκρατορίας της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, όλοι μας χαιρόμασταν την ελευθερία των ιδιωτικών , προσπερνώντας ότι κάθε μέρα γινόντουσαν και λιγότερο ...ελεύθερα. Παγιώνοντας μια αισθητική , του "αυτό θέλει ο λαός". Εν τω μεταξύ τα δισκάδικα έκλειναν το ένα μετά το άλλο...
Όταν οι εφημερίδες άρχισαν να μοιράζουν βιβλία, μοναδική περίπτωση σε όλη την Ευρώπη, δεν αντέδρασα, σκέφτηκα ότι ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία οι Έλληνες να αρχίσουμε να διαβάζουμε, ταυτόχρονα στα ιδιωτικά ΜΜΕ όλο και μειώνονταν οι εκπομπές για το βιβλίο, σε κάποια ποτέ δεν υπήρξαν, τη γνώση του βιβλίου την αντικατέστησε η εύκολη πλάκα, η βιτριολική ατάκα της ημιμάθειας, η ευτέλεια να ακούς αγγλικά, λέξεις με ελληνική ρίζα, το trendy μιας χώρας που ήθελε να είναι κοινοπολιτεία. Εν τω μεταξύ τα βιβλιοπωλεία έκλειναν το ένα μετά το άλλο.
Όταν οι εφημερίδες άρχισαν να μοιράζουν dvd, δεν αντέδρασα, καταλάβαινα, ότι σε μια χώρα που σιγά σιγά, ξέμαθε να διαβάζει, ξέμαθε να αντέχει να ακούσει τον άλλο που διαφωνεί, ξέχασε να συνομιλεί, αλλά παίρνοντας σαν πρότυπο τις πολιτικές εκπομπές στα ΜΜΕ , έμαθε να κραυγάζει μόνο, στο σπίτι στις καφετερίες και στις ταβέρνες, η σιωπή μπροστά σε μια οθόνη κινηματογράφου δεν ήταν πια ψυχαγωγία , ψυχαγωγία ήταν τα σκυλάδικα,  καλό είναι να βλέπει και καμιά ταινία που και που. Εν τω μεταξύ έκλειναν τα βιντεοκλάμπ, το ένα μετά το άλλο.
Μια χώρα που για να επιβιώσουν οι εφημερίδες της, κατάπιε αμάσητη την εξαφάνιση τριών επαγγελματικών κλάδων, χωρίς τύψη, χωρίς ενοχή, χωρίς συγνώμη.
Ένας κλάδος, οι δημοσιογράφοι των εφημερίδων, που προκειμένου να επιβιώσουν, πάτησαν πάνω στα κλειστά δισκάδικα, τα κλειστά βιβλιοπωλεία και τα κλειστά βιντεοκλάμπ . Με την ανοχή, την υποστήριξη, τα νομοθετικά νομοταγή τερτίπια όλου του κρατικού μηχανισμού.
Κι όμως και πάλι δεν αντέδρασα. Συνέχισα να κατανοώ , την αγωνία τους για το αύριο, την ανασφάλεια τους για τον επιούσιoν, τις δυσκολίες που έχει η καθημερινότητα σε συνθήκες εγκλωβισμού.
Σήμερα όμως 5η μέρα με μαύρο στις  οθόνες και σιωπή στις συχνότητες , να ακούω δημοσιογράφους να δηλώνουν αντίθετοι στην απεργία συμπαράστασης  των συναδέλφων τους , να μη καταδέχονται να πάνε ως την Αγία Παρασκευή για να μιλήσουν ΕΡΤ από την συχνότητα που εκπέμπει σαν παράνομος σταθμός. Να αρνούνται να συμπαρασταθούν σε συναδέλφους τους των 1000- 1300 ευρώ.  Να καταπίνουν τις απίστευτες συνθήκες εκτύπωσης των κυριακάτικων φύλλων , με τα ΜΑΤ έξω από τα πιεστήρια, τώρα θέλω να πω ότι καθόλου δεν εκπλήσσομαι για ότι μας συμβαίνει .
Ο Τύπος από Τέταρτη Εξουσία ελέγχου κι αμφισβήτησης της εκάστοτε εξουσίας , έγινε η βολική θεραπαινίδα , των λίγων ισχυρών και διαπλεκόμενων, με μοναδικό ταμπού , μη και σχολιάσει αρνητικά τις άνωθεν αποφάσεις . Του αρκούσε  να κανιβαλίζει ότι το κατεστημένο και το σύστημα, οι πολιτικές σκοπιμότητες της εξουσίας  ήθελε να εξουδετερώσει. Από λειτούργημα έγινε ένα παρενδυτικό επάγγελμα. Αφέθηκαν να τους κυριεύσει ο φόβος, κι ο φόβος γεννάει τέρατα πάντα, ποτέ συνθήκες ελευθερίας.
Καθόλου δε θα εκπλαγώ αν μείνουν άνεργοι. Υπήρξαν αλαζονικοί όταν έπρεπε να κάνουν αυτοκριτική. Υπήρξαν αδιάφοροι όταν σιγά σιγά κι έντεχνα τους αφαιρούσαν την επαγγελματική τους αξιοπρέπεια. Υπήρξαν σιωπηλοί όταν οι εργοδότες τους απομάκρυναν από την κοινωνία.
Υπήρξαν. Ελπίζω να μπορέσουν να υπάρχουν κι αύριο…  


Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης


«Η Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης μετά  πολλής  λύπης και έντονης ανησυχίας είναι υποχρεωμένη και πάλι να αντιμετωπίση ποιμαντικά και αποτρεπτικά, την δυσάρεστη, απαράδεκτη και αξιοκατάκριτη παρουσία των ομοφυλοφίλων, οι οποίοι ετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν φεστιβάλ στις 14 και 15 Ιουνίου και να παρελάσουν στη Θεσσαλονίκη μας επιδεικνύοντας τα πάθη τους σε μορφή καρναβαλιού. 
Είναι ντροπή, είναι πρόκληση, είναι σύμπτωμα διαφθοράς. Είναι όμως απόφαση του Δήμου της πόλεώς μας και προσωπικά του Δημάρχου κ. Ιωάννου Μπουτάρη.
Η μόνη παραχώρηση του κ. Δημάρχου, μετά από συζήτησή μας, ήταν να μη γίνη αυτή η θρασυτάτη και επαίσχυντη συγκέντρωση εμπρός στον ιερό Ναό της αγίας Σοφίας και του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά , αλλά στην πλατεία Έλευθερίας, μακρυά από Ναούς. 
Οφείλω όμως να ανακοινώσω στην κοινή γνώμη, ότι για παρόμοια εκδήλωση στην πρωτεύουσα της Γεωργίας επηκολούθησαν συγκρούσεις και ταραχές από τον ιερό κλήρο και τον χριστιανικό λαό, που δεν ήθελαν αυτό το άθλιο θέαμα. Καί κάτι ακόμη, εξ ίσου σημαντικο. 
Γάλλος πολίτης, πρώην βουλευτής, ηλικίας 78 ετών, αυτοκτόνησε εμπρός στην αγία Τράπεζα του ιερού Ναού της Παναγίας των Παρισίων , εξ αφορμής της νομιμοποιήσεως της ομοφυλοφιλίας στη Γαλλία. 




Επίσης, σας πληροφορώ ότι άνδρες και γυναίκες της Θεσσαλονίκης με επεσκέφθησαν στην Ιερά Μητρόπολη και μου παρέδωσαν φάκελο 19.500 υπογραφών, εγκεκριμένων, διά των οποίων διαμαρτύρονται έντονα και δυναμικά κατά της παρουσίας και της προβολής των ομοφυλοφίλων στην πόλη μας, στη Θεσσαλονίκη.

Τούς δικαιολογώ απόλυτα και συμφωνώ με τις απόψεις τους. Τούς αναμένων και πάλιν. Τέλος, σημειώνω, ότι όσο και αν το θέμα είναι σοβαρότατο και εκκρηκτικό, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν ασκούμε ποτέ βία. 

Γι’ αυτό ως Επίσκοπος δεν θα συστήσω ποτέ συγκρούσεις και τραυματισμούς εντός της κοινωνίας μας. 
Σας παρακαλώ, απομακρύνατε τα παιδιά σας και τους εαυτούς σας από τέτοιες ανόσιε ς και αφύσικες εκδηλώσεις, διατυπώσατε παντού τις κάθετες αντιρρήσεις για το ομοφυλοφιλικό πάθος, και προσευχηθήτε για αυτούς τους ανθρώπους, για να απαλλαγούν από το πάθος τους, και να επιστρέψουν στη φυσιολογική ζωή, όπως την διδάσκει η πίστη μας και η παράδοσή μας. 
Πάντως το άριστον θα  ήτο, ο κ. Δήμαρχος να ματαιώση οριστικά την παρουσία αυτού του καρναβαλιού στον τόπο μας».
                  







Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

βυθός








Σε καθαρά νερά
θα βυθιστώ
εμβαπτισμένος δούλος σου
μοναξιά μου.

Οι κάμερες θα στέκουν στην ακτή
να περιμένουν τον πνιγμό
σε αποκλειστικότητα

Κανείς να μη   μπορεί να φανταστεί
την δύναμη που  κρύβω στον βυθό
ποιον άσσο  απελευθέρωσης.
φυλάω φυλαχτό

Οι άνθρωποι  που ξέχασαν να παίρνουν αναπνοές
τα εγχειρίδια επιβίωσης που παράτησαν
φεύγοντας βιαστικά στις παρελάσεις

Μάταια θα προσπαθήσουν
ν ’αποτυπώσουν με ορθολογισμό
την Ανάληψη μου

στους ουρανούς

Τα καθαρά νερά
 η εκδίκηση μου