Το δικό μου δωμάτιο δεν έχει πάτωμα
μονάχα ουρανό
και χελιδόνια
αποδημητικά τους φίλους μου που φύγαν
έχει μια μουσική για να μετρώ τον χρόνο
κι ένα κομμάτι θάλασσα να κολυμπώ το καλοκαίρι
Το δικό μου δωμάτιο δεν έχει πόρτα
όλοι καλοδεχούμενοι
ένα χαμόγελο έβαλα για φωτιστικό
να βλέπω την αγάπη όταν έρχεται επίσκεψη
Και έχει κρυμμένο στον καθρέφτη
έναν μικρο ασημένιο κεραυνό
κάθε που βλέπω το πρόσωπο μου
να θυμάμαι
αυτούς που κοιμούνται στα χωράφια
η κάτω από τις γέφυρες
η πίσω από συρματοπλέγματα
στα σύνορα
η στις αναμονές των συσσιτίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου