απομάκρυνση

στη Δαμιάνα 

σε βλέπω να είσαι εδώ

και να απομακρύνεσαι

με μια ομίχλη στα μάτια

μια τάση φυγής του μυαλού

στην ακινησία του χώρου

κάποια στιγμή πλησίασα

να μυρίσω την αναχώρησή σου

να δω αν ήταν αληθινά δυνατή

η απλά ανάγκης

τα φώτα κι ο κόσμος με εμπόδιζαν

δεν ξέρω τα δρομολόγια των ανθρώπων

με χαλασμένο ρολόι από καιρό  τους χάνω

ειρηνικά και ανεπαίσθητα

δε θέλω να μάθω

πως εκείνο το μωβ μαντήλι στην ακρογιαλιά

που βρήκε ο πρωινός ποδηλάτης

της παραλίας

ήταν το δικό σου

θέλω να μάθω νέα ευτυχίας σε κάρτα διακοπών

κι όχι  οριστικά πως  αναχώρησες

στο πιο βαθύ μέσα σου

γιατί ούτε αυτή τη διαδρομή τη ξέρω

ξέρω μονάχα πως έχεις περισσότερες πιθανότητες να χαθείς

όταν επιστρέφεις στο εσωτερικό σου

παρά όταν κυκλοφορείς στον αδιάφορο σκληρό μας κόσμο