Μεγάλο Σάββατο η Ανάσταση δε θα’ρθει

Μη περιμένεις η Ανάσταση να γίνει νόμος του κράτους για να πιστέψεις

ανίκανος να φανταστείς αυτό που επιθυμείς

μη περιμένεις να συμβεί μεσάνυχτα

το σήμα να δοθεί από τον επιτήδειο

όλα με τάξη και προσευχή να ανακοινωθούν

σε απολυτίκια με λαμπάδες

και πυροτεχνήματα εισαγωγής χαμηλού ρίσκου

Όπως Την ώρα του σπασμού

κανένας δεν μπορεί

εντολές και κατευθύνσεις

να σου δώσει

-είναι στη φύση σου ο οργασμός

κι εσύ απλά τον ζεις-

έτσι θα γίνει.

Από τα βάθη του μυαλού πάντα θα ξεκινά

κι από της γης το χώμα θα αρχίζει

Δεν θα συμβεί  γιατί  παράγραφοι το ορίζουν

ούτε γιατί νόμιμα και ηθικά αντιμετωπίζεται  από τις αγορές

Η Ανάσταση χρειάζεται ο πόθος 

να επικαλύπτει τις συνθήκες επιβίωσης

Γι’αυτό δεν είναι νόμος

αλλά… θαύμα

[τους συμβολισμούς τους πρόσθεσαν αργότερα

όταν ημιθανείς υπήκοοι αβούλως επορεύοντο

στο τέλος του Μεσαίωνα ]

Για να συμβεί Ανάσταση οφείλεις  να αφεθείς

στη φύση σου που σπαρταράει γι’ ανατροπή και καύλα

ν’ αρχίσεις από μέσα σου αργά

να  αρχίσεις να περιφρονείς όποια παλιά αξιώματα

και δόγματα

και τους παλιούς θεούς

τις ιδεολογίες και τους μαρασμούς που φέρνουν

ως βάκχος  

το νέο κι άγνωστο ν’ ακολουθήσεις

θανάτω θάνατον να τον πατήσεις

ασώματες κεφαλές  δελτίων  να κόψεις

και γλώσσες διχασμού να καταπιείς

Μια πυρκαγιά να βάλεις

χιλιάδες καιόμενοι πολίτες  βάτοι

κι όχι στατιστικοί αριθμοί

να πυρπολούνται αυτόνομοι

και αίματα, αίματα κατακόκκινα να ρέουν

αλλιώς Ανάσταση δεν θα γενεί

μια προσομοίωση της μόνο

σε επίπεδο αρχικό

[παιχνίδι με κανόνες που έχουν καταπατηθεί

και μόνο από σένα να ζητούν να τους τηρείς

με υποταγή ]

η Ανάσταση δεν θα έρθει τα μεσάνυχτα

ούτε καθορισμένη μέρα κι ώρα

Θα πέσει σαν πέλεκυς

μόνο όταν εσύ τ’ αποφασίσεις

πως ηρθε η ώρα σκληρά να πολεμήσεις

να γίνει το σπέρμα σου, καρπός

μη περιμένεις λοιπόν να σου συμβεί  ζώντας σε αναμονή

αλλά δρώντας

τη φύση σου ακολουθώντας

τους νόμους τους αρχέτυπους του συμπαντος

ακούγοντας, το ανοιξιάτικο χώμα, καθώς το νέο αφήνεται ν’ ανθίζει

το μπουμπούκι να γίνεται ανθός που μοσχοβολά

και ο ιδρώτας  μύρο

που θα πνίξει τη δυσωδία

όλης ετούτης της θεσμικής κατασκευής.

Κι αυτό θα είναι μόνο η αρχή…