το Εντευκτήριο

(στον Γιώργο γιατι ποτέ δεν του το είπα....)

25 χρόνια

100 Εντευκτήρια

μια αφορμή, όχι για γιορτή

ποτέ δεν γιορτάζεις κάτι ζωντανό με θεσμικούς τρόπους άλλωστε

Απλά το απολαμβάνεις

Πιο πολύ μια αναδρομή

μια πορεία

ένα «εδώ ας σταλθώ κι ας ατενίσω λίγο»

Την πρώτη φορά με το βαθύ βυσσινί βυζαντινό εξώφυλλο μιας πόλης που αγάπησα πολύ.

Ήταν η αρχή ενός μέχρι τώρα ανομολόγητου ερωτά μου.

Οι άνθρωποι, τα κείμενα, οι λέξεις , οι μικρές ανεπαίσθητες σημειώσεις στις άκρες.

Μια οικειότητα.

Μια σχέση.

Βράδια ανάγνωσης σε μέρη ακατοίκητα, η μοναδική μου συντροφιά και «συνομιλητής» σε θέρετρα καλοκαιρινά, ατέλειωτους χειμώνες μοναξιάς.

Ταξίδια νυκτερινά με τρένο Αθηνά Θεσσαλονίκη

Ώρες σε αίθουσες αναμονής σε αεροδρόμια

Πρωινά σε καμπίνες πλοίων ,

Αντιηλιακά ξεφυλλίσματα σε παραλίες γυμνιστών της άγονης γραμμής

Κι ακόμη κάθε φορά η ίδια αναμονή, πριν κυκλοφορήσει

να ρωτώ στο βιβλιοπωλείο

κι η ευγενική υπάλληλος να μου απαντά,

«σε λίγες μέρες»

Και κάθε φορά η ίδια χαρά από το ταμείο, στο κοντινότερο καφέ

για το πρώτο ξεφύλλισμα, τσιγάρα ξεχασμένα στα τασάκια

μάτια διψασμένα  για λέξεις, αχόρταγα, χέρια ιδρωμένα από ποίηση, σώμα περήφανο από  εκμυστηρεύσεις.

25 χρόνια

100 εντευκτήρια

Άλλαξαν τα τυπογραφικά στοιχεία, άλλαξε το κασέ, όμως το ίδιο επίμονο μεράκι κάθε φορά, σαν γράμμα ενός φίλου με τα νέα του.

Σαν μια επιστολή που καταθέτει , τι  καινούργιο έμαθε , τι παλιό θυμήθηκε, τι όμορφο ανακάλυψε, κι είπε να το μοιραστεί, χρόνια πολλά πριν το διαδίκτυο και τις ευκολίες του. Ξέρεις με κείνον το παλιό τον «δύσκολο» τρόπο.

Και οι πόλεις να αλλάζουν . Να αλλάζουν οι διευθύνσεις και οι τόποι διαμονής μου, να αλλάζουν τα πρόσωπα του έρωτος, και οι δουλειές και η ζωή, να έρχεται, να φεύγει και μόνο το Εντευκτήριο , η  βαθμολογία τριμήνου, κάποτε αυστηρή, κάποτε παιγνιώδης, της ζωής που συνεχίζεται .

Και πάντα η ίδια  ανομολόγητη υπόσχεση, αναμονή για το επόμενο.

Το Εντευκτήριο, εκδίδεται, ζει, κυκλοφορεί, όσο εγώ το θεωρώ απαραίτητο για μένα.

Σε πείσμα όλων,  αυτό πιστεύω ότι είναι το μυστικό του, απλά προφανώς είμαστε πολλοί που το θεωρούμε απαραίτητο και 100 είναι μόνο μια μικρή αφορμή, για μια ανάσα, πριν συνεχίσουμε το ίδιο επίμονα το ίδιο ερωτικά , το ίδιο απαιτητικά να το αναζητάμε, κάθε φορα, σαν αναπόσπαστο μερος της  ζωής μας.