o Damien Hirst στο ΜΜΣΤ

DAMIEN HIRST – NEW RELIGION

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Damien Hirst με τίτλο “New Religion”, σε επιμέλεια της Αρτέμιδος Ποταμιάνου.

Η έκθεση αποτελεί  συνδιοργάνωση με το British Council και την Paul Stolper Gallery του Λονδίνου

Η έκθεση “New Religion” αποτελεί την πρώτη ατομική παρουσίαση του Damien Hirst στην Ελλάδα προσφέροντας  τη δυνατότητα να έρθω σε επαφή σε οικείο περιβάλλον , με το έργο του γνωστότερου μέλους των Young British Artists που κυριάρχησε στη Βρετανική και την παγκόσμια εικαστική σκηνή τη δεκαετία του ‘90.

 Ο Damien Hirst αποτελεί μοναδικό παράδειγμα εικαστικού, η καλλιτεχνική πορεία του είναι «φαινόμενο» προσωπικής επιτυχίας αλλά και χαρακτηριστικό μιας ολόκληρης εποχής. Η έκθεσή του με τίτλο “New Religion” δείχνει  μια χαρακτηριστική   εικόνα της εικαστικής πρακτικής του καλλιτέχνη, του τρόπου δουλειάς του αλλά και της θεματολογίας του έργου του.

Δε ξέρω τι είναι ζωγραφική κι ίσως ποτέ δε μάθω. Πιστεύω στην εμμονή της προσωπικής  ανακάλυψης. Mόνο αυτό κάνει να προχωρανε κάποια πράγματα στον πολιτισμό. Κι ίσως μετά από αιώνες, αποδεδειχθούν αριστουργήματα η σκουπίδια. Όμως σε μια εποχή απόλυτου ευτελισμού των πάντων, στους νόμους αυτών των ανώνυμων και πανταχού παρουσών, «αγορών», μπορώ να εξακολουθώ να πιστεύω ότι Τέχνη είναι ότι μπορεί να με συγκινεί ακόμα;
  
Όντας μεταλλαγμένος, ανίδεος, άγαρμπος ερασιτέχνης και συνεχώς με νέες απορίες μπορώ ακόμη να δίνω το ιδιωτικό μου νόημα στη συγκίνηση που μου προκαλεί ένα έργο Τέχνης;

   O DAMIEN HIRST ίσως να είναι ένας τολμηρός προβοκάτορας, όμως πολύ πιθανόν διαισθάνομαι, ότι είναι ένα μεγάλο παιδί, που επιμένει να έχει απορίες,  όπως κι εγώ. Ένα ,από άποψη, ξεβολεμένο αγόρι,  που επιμένει να μαθαίνει και να ανακαλύπτει, από την αρχή την έννοια της ζωγραφικής όπως και της ζωής. Ένας άντρας ασυμβίβαστος, με την από παντού εκπορευόμενη ανάγκη   παντογνωσίας, που καταλαβαίνω κι αγαπώ, γιατί διεκδικεί το δικαίωμα στο ελάττωμα. Συμμετρικά αντίθετος του άλλου τρομερού παιδιού της Αγγλικής σκηνής, του απόλυτα υπερεκτιμημένου ήδη , Jeff Koons, ο Damien Hirst προβάλει σα μια ενοχλητική ακίδα , που προσπαθεί να ξυπνήσει ένα κοινωνικό ασυνείδητο, με έναν ιδιωτικό ακτιβισμό που αξίζει να παρατηρήσει κανείς με πολλή προσοχή κι ακόμη περισσότερη περίσκεψη.