σε χρόνο

δεν γράφω ποίηση

μαθαίνω τρόπους να κοιμάμαι τις νύχτες

χρησιμοποιώ τις πιο οικείες λέξεις

σαν υπνωτικές παστίλιες

και περιμένω να ενεργήσουν άμεσα

κάποτε τα καταφέρνουν

τα βλέφαρα κλείνουν - το σώμα αναζητά την ξεκούραση  του

άλλοτε οι ίδιες λέξεις μετασχηματίζονται

στους πιο εμμονικούς  εφιάλτες

φυσικά διεκδικούν μια θέση στην ιστορία

σκέφτομαι

όταν τα συναισθήματα πέφτουν σε τείχη

οι λέξεις θυμώνουν  με τα χτυπήματα

ξέρουν πως είναι οι μόνες που θα αντέξουν

σε χρόνο

όταν όλα κι όλοι θα έχουν χαθεί

εκείνες

αναλλοίωτες

θα περιμένουν να θυμίζουν  παλιά αισθήματα

και στάσεις

παλιά καμώματα και σκέψεις

αρχαία ξενύχτια