λήθαργος

έτσι σαν ξαφνικά να ξύπνησα απ΄τον χειμώνα
βρίσκομαι στο λιμάνι μου πάλι
κρατώντας το εξιτήριο στα χέρια...
απορώ πως δεν θυμάμαι τίποτε
θα πρέπει να πέρασα ώρες μέσα
ίσως και μέρες
θυμάμαι το βλέμμα μου έξω από το σώμα
να με περιεργάζεται με απορία
και μετά πάλι σκοτάδι...
σίγουρα με πότισαν διάφορα κοκτέιλ
ενθαρρυντικά του ανοσοποιητικού
γιατί τα μαλλιά μου μάκρυναν
και η γλώσσα μου είναι ξέρη...
τουλάχιστον στέκω όρθιος
στην ακτή μιας οικειότητας που μου 'λειψε
λίγο να κάνω θα πατήσω θάλασσα
μα ασυνήθιστος στις μαύρες τρύπες της ζωής
θά'θελα τη μνήμη να επαναφέρω...
μου λένε πως είναι από το σοκ
θα επανέλθει
στον σωστό χρόνο
ως τότε
μη ξαναπέσω να προσέξω
μη ξαναπέσω λένε
το γράφουν στο χαρτί με κεφαλαία γράμματα
μη ξαναπέσω
σε ανώφελους αποχαιρετισμούς
μη παραδοθώ αμαχητί
λένε
εγώ εξακολουθώ να μη θυμάμαι τίποτε
το γεγονός εσβήσθη οριστικά
κι ο λήθαργος σαν καταπραϋντικός μοχλός
δε λέω, βοήθησε σ'αυτό.