αργίες

στις αργίες διαπιστώνεις εύκολα
ποιοι είναι οι ιθαγενείς των πόλεων
οι πολιτείες ξαναβρίσκουν τις φυσιολογικές τους διαστάσεις
κι οι άνθρωποι μοιάζουν ξεχωριστοί
ξανά
πολλοί αυτό το θεωρούν ερημιά
εγώ το βρίσκω επαναφορά του μέτρου
κι ένα παράδειγμα γιατί αυτός ο πολτός της καθημερινότητας
γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός

η διαφορά του υπό πτώχευση δημοσίου
από τα ελεύθερα επαγγέλματα είναι ότι
πατούν σε κεκτημένα προνόμια
που απέκτησαν εις βάρος των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα

αυτή την άνοιξη πολλά καταστήματα παρέμειναν ανοιχτά
(πολλά περισσότερα φυσικά έβαλαν οριστικό λουκέτο)
σε αντίθεση με το δημόσιο που με χαρά απολαμβάνει τις αργίες
τις μετατρέπει σε μίνι άδεια κι από Τρίτη θα κλαίγεται ξανά.

Το ίδιο και οι ταξιτζήδες που λόγω αναδουλειάς
εξαφανίστηκαν
τράβηξαν στα χωριά τους
αναδουλειά από τις ανεξέλεγκτες άδειες ταξί
που δόθηκαν από το υπό πτώχευση εκείνο κομμάτι της εξουσίας
που αδυνατεί να ξεβολευτει
αδυνατεί να το πάρει απόφαση
να επενδύσει στα μέσα μαζικής μεταφοράς
και μετέτρεψε έναν ιδιωτικό κλάδο
σε μέρος της πολιτικής του για το τι θεωρεί αστική μεταφορά
μια θέση στο δημόσιο
η ατάκα που μεγάλωσα
σήμαινε μια παύση ονείρου
μια στάση στη παραπέρα εκπαίδευση,
και τώρα που αυτό
μυρίζει άσχημα
κι από παντού
είναι μόνο θλιβερό να διαπιστώνεις
πως αυτή η ιδιότυπη εξουσία εσωτερικών μεταναστών
που ρήμαξε τον κοινωνικό ιστό
και την αισθητική τούτης της πατρίδας
αδυνατεί να δει
ότι τίποτε δεν θα μπορέσει να γίνει
ίδιο με πριν.

και φεύγει στις αργίες να ξεχάσει...