εξω απο το "Μέσα"

Ένα installation καθημερινής ζωής, που απευθύνεται σε όλους μας, όντας νεκροί ερήμην μας. Εείναι πολύ πιο αιχμηρό από ένα θεατρικόο δρώμενο, πολύ πιο καυστικό από οποιοδήποτε μανιφέστο, ειδικά στις σιωπές του. Είναι το πιο "μέσα" από το "μέσα" μας. Ένα προειδοποιητικό πείραμα καταγραφής του παρόντος , αναγκαία και ικανή συνθήκη για να προκληθεί μια ομαδική έκρηξη των ουσιαστικών θέλω μας, κι όχι των επηρμένων μοναχικών μας κρυφών επιθυμιών. Ένα κρυφοκοίταγμα που μηδενίζει την ηδονή και προκαλεί αντιδράσεις ανεξέλεγκτες, στο μεχρι πριν βολεμένο αστικό μας τοπίο. Κι αν ένα τρανταχτό κλάμα ακουστεί ξαφνικά στη περιδίνηση αυτή , κρατήστε το σαν θετική αντίδραση ζώντος οργανισμού κι όχι σαν γραφική ευαισθησία τυχαίων περαστικών στην εγκατάσταση.

Οι θαυμάσιες φωτογραφίες είναι της Μαριλένας Σταφυλίδου, αλλά μόνο αν πάτε να το"ζήσετε" από τα μέσα ,θα καταλάβετε το μέγεθος του θανάτου που περιέχουμε , εμείς οι "ζωντανοί" θεατές.