Ηφαιστίων

Σήμερα ήρθε από μένα ο Ηφαιστίωνας,. απίθωσε το στεφάνι των μαλλιών του  στο τασάκι με τα αποτσίγαρα  στην είσοδο και ζήτησε να μου μιλήσει για Ποίηση. 

-Εδώ γίνεται τόσος ντόρος στην Αμφίπολη , λένε πως είναι ίσως ο τάφος σου , του είπα

-Όχι δεν είναι ο δικός μου, μου απάντησε, και τα γαλανά του μάτια κοίταξαν τα ΙΧ στο δρόμο. Εγώ ήρθα να σου πω ότι άνθρωποι που έπαψαν να διαβάζουν Ποίηση, τι θέλουν να ανακαλύψουν σκάβοντας; Τα χρυσά κτερίσματα και τα κοσμήματα τα έχουν πάρει οι τυμβωρύχοι, έχουν απομείνει μόνο τα βαριά αγάλματα και η μνήμη μιας ποίησης που αιωρείται άνευ εμπορικής αξίας πια. 

Ήρθα να σου μιλήσω για Ποίηση, πως θα κάνουμε τους ανθρώπους να σκεφτούν ποιητικά, όχι για να παρηγορηθουν ούτε για να ξεχάσουν τα προβλήματα τους, αλλά να μάθουν να σκέφτονται αλλιώς. Τις αξίες που απαξίωσαν να ενστερνιστούν, αλλά να το θέλουν, όχι από ανάγκη ούτε από απελπισία. Ξέρεις τον τρόπο εσύ; 

-Αν ήξερα τον τρόπο δεν θα έγραφα. Του απάντησα και γύρισα τα μάτια μου στον δρόμο που περνούσαν ασταμάτητα τα ΙΧ. 

(ο πίνακας είναι του Λάζαρου Πάντου)