ο χρόνος του βλέμματος

μετά τα χώματα σιωπής
κρατώ το βλέμμα στους αιώνες
εκείνου που περίμενα χωρίς να ξέρω ότι υπάρχει
κι όλων των άλλων που μου δίδαξαν
αυτό που δεν έχει καταγραφεί, το αόρατο του ονείρου μου
παραμένει το πιο ισχυρό
κι ας μη περιμένει στις διαβάσεις της λογικής
να εξηγηθεί σε κάποιο τροχαίο σεμινάριο επιβίωσης του είδους
κάθε που τολμώ να κοιτάξω στο μέσα άπειρο
αυτό το βλέμμα συναντώ
να μ' οδηγεί σε οροπέδια δύσβατα θνητών αισθημάτων
διατηρώντας την καθημερινή του αθανασία
απαραίτητο υγρό πυρ σε καμβά 
στη νικηφόρα μάχη του χρόνου
καθώς τα λάδια του θα σβήνουν τον ρεαλισμό
διατηρώντας μόνο την ειρωνεία του βλέμματος
αμφισβήτηση μιας γνώσης που με τα χρόνια 
έγινε βεβαιότητα για ν' αντέξει στους μονόδρομους

κι αρκεί μόνο ένα φευγαλέο κοίταγμα για να ανατρέψει 
τους κανόνες
ένα βιαστικό ξεφύλλισμα του βλέμματος για να καούν όλες οι τεχνητές ισορροπίες της Ιστορίας
ένα βλέμμα για να γραφούν απ'την αρχή τα ημερολόγια 

("Μακεδων" λάδι και στόκος σε καμβά του Λάζαρου Πάντου)