πρωί

Μια μέρα ξυπνάς και δεν είναι πια εκεί, 
έχει φύγει, 
στη θέση του, υπάρχει μια ... πραγματικότητα, 
στην αρχή αισθάνεσαι την απουσία, 
ίσως κι ένα, "γιατί", σαν πούπουλο να ίπταται  στο δωμάτιο, 

μετά συνηθίζεις, 
πετάς τις μνήμες από το παράθυρο
κοιτάς την πόλη που συνεχίζει
και λες
"συνεχίζω κι εγώ"

κι ούτε μια φωνή, να σε ρωτήσει: "τι" 
ούτε ένα χέρι να σου πει "στάσου" 
δεν απέμεινε τίποτε
πέρα από σένα που ξυπνάς το πρωί 


(στη φωτογραφία ο  Πάνος Κ. )