στην φυση του Γ. Ρίζου

Μέσα στη φύση , εκεί που κατοικούν τα ξωτικά και τα μυστικά που οι άνθρωποι εκμυστηρεύονται στις οπές των γέρικων δέντρων, μέσα στη φύση, εκεί που η μοναξιά αδυνατεί να μπει, γιατί φοβάται τα τριζονια, κατοικεί ένα παιδί που ζωγραφίζει τις φωτιές σαν πανηγύρι , προσμένοντας τον νέο Θεό Διόνυσο με τις Βακχίδες του, να καταφτάσουν κι όλο αυτό το σκηνικό , να μετατρέψουν σε μια οργιαστική γιορτή της επιβίωσης, κόντρα στη φωτιά της λήθης, και το πιο κόκκινο να είναι το αίμα όσων αρνήθηκαν ανθρώπινες ιδιότητες και βάλανε κανόνες στη φύση. Από την άλλη, μπορεί να μην είναι καν φωτιά, να είναι μόνο η ματιά η φλογισμενη ενός νέου στα χρόνια της καταστροφής, ένα βλέμμα ελπίδας κι επανάστασης όταν τα καλοκαιριάτικα μεσημέρια, όλοι κοιμούνται, τότε ακριβώς που η φαντασία παίρνει φως, γίνεται χρώμα και πρόταση ζωής. Και οι περαστικοί, σταματούν , βλέπουν ξανά τα χρώματα και θέλουν κι αυτοί, οι ξεχασμένοι στην επιβίωση, μια θέση στο όνειρο, μια θέση στο σύμπαν της δημιουργίας, από την αρχή. Μια στιγμή αθωότητας μετά από χρόνια επιτηδευμένης τεχνητής ευτυχίας. Μια στιγμή μονάχα. Μόνο αυτό.