Το θέατρο ΑΥΛΑΙΑ ξανανοίγει τις πόρτες στο κοινό ,
με μια συγκλονιστική παράσταση :
Ο ΙΒΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ
Της Hattie Naylor
Με τον ΑΡΗ ΣΕΡΒΑΤΑΛΗ
μετάφραση Γιώργος Καλαμαντής,
σκηνοθεσία Γιώργος Οικονόμου,
σκηνικό και κοστούμια Κώστας Βελινόπουλος,
μουσική ο Νίκος Πορτοκάλογλου,
τραγούδι : Νινα Καλούτσα
φωτισμοί Γιάννης Δρακουλαράκος.
Στον ρόλο του Ιβάν ο Άρης Σερβετάλης.
Μόσχα, χειμώνας του 1996. Τρομοκρατημένο και κακοποιημένο από τον βάναυσο πατριό του, ένα τετράχρονο αγόρι το σκάει από το σπίτι και επιζεί ως εκ θαύματος χάρη στην ένταξή του σε μια αγέλη από σκυλιά. Μετά από τρείς αποτυχημένες προσπάθειες της αστυνομίας ‘συλλαμβάνεται’ τελικά το 1998 και κλείνεται σε ένα άσυλο. Μετά υιοθετείται. Στα όνειρά του ο Ιβάν Μισούκοβ τρέχει ακόμα στην άκρη της πόλης με τα σκυλιά του. Με αφορμή μια αληθινή ιστορία μια από τις πιο ελπιδοφόρες νέες θεατρικές συγγραφείς καταθέτει ένα συγκλονιστικό κείμενο, αφορμή για έναν δημιουργικό ηθοποιό να αναδείξει τα όρια της υποκριτικής του βιρτουοζιτέ.
Πως επιζεί κανείς στο βίαιο κι αφιλόξενο τοπίο μιας πόλης που έχει πληγεί θανάσιμα από την ύφεση; «Ο Ιβάν και τα Σκυλιά» είναι μια συναρπαστική ιστορία επιβίωσης που ζωντανεύει τους ζοφερούς δρόμους της Μόσχας της περασμένης δεκαετίας μέσα απ’ τα μάτια ενός μικρού παιδιού.
Η Hattie Naylor αν και Λονδρέζα, ζει στο Μπρίστολ και έχει γράψει για το θέατρο, την όπερα και τον κινηματογράφο. «Ο Ιβάν και τα Σκυλιά» ανέβηκε στο Drum Theatre, στο Πλύμουθ, τον Σεπτέμβριο του 2010 και έχει παιχτεί με μεγάλη επιτυχία στο Λονδίνο και την Νέα Υόρκη. Το 2011 είναι υποψήφιο για το Olivier Award
«Και έτσι λοιπόν τα χρήματα τέλειωσαν και δεν υπήρχε τρόπος
να αγοράσει κανείς φαγητό.Δοκίμασαν τα πάντα για να βρουν χρήματα και να αγοράσουν φαγητό όμως δεν γινόταν τίποτα επειδή τα χρήματα είχαν τελειώσει όλα.
Οπότε οι μανάδες και οι πατεράδες προσπάθησαν να βρουν πράγματα που μπορούσαν να ξεφορτωθούν, πράγματα που έτρωγαν, πράγματα που έπιναν ή πράγματα που χρειάζονταν ζεστασιά. Έψαξαν τα σπίτια τους για τέτοια πράγματα.
Πρώτα έφυγαν τα σκυλιά.
Δεν θα μιλήσω για το ορφανοτροφείο.Ήταν οι χειρότερες μέρες. Με πηγαίνουν στην εκκλησία. Μου λένε ότι έχω ψυχή. Είναι κάτι λαμπερό που βρίσκεται μέσα μου και είναι ένα κομμάτι του Θεού, όταν όμως το κοιτάζω, αυτό το κομμάτι του Θεού,
έχει ουρά και πόδι με νύχια και μαύρο υγρό μουσούδι…»
Από την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012 εως και τις 15 Ιανουαρίου 2012-01-04
Κάθε μερα (εκτός Δευτέρας) στις 9μμ & Κυριακή στις 7,30μμ
ο ασωτος αγαπα το καλο θεατρο
ΑπάντησηΔιαγραφή