αργά

αργά την νύχτα της αγάπης

εγώ κρύβω το μίσος

το ποτίζω αλκοόλ και υποσχέσεις

το εξουδετερώνω.

αργά, ακούω τις μουσικές κοιτώντας τα υγρά μάτια της Όλγας

να ψάχνουν αγκαλιά στην έρημη και σκοτεινή πολιτεία

αργά, πηγαίνω στου κόσμου τις κοινωνικότητες

να νιώσω ότι ανήκω , να νιώσω λιγότερο  μισός


αργά, η Μάρα διαλέγει τους πιο επίπονους ρυθμούς
να σιγοτραγουδα το coq au zen και να λικνίζεται
κι εγώ να κοιτώ ταβάνια γεμάτα μνήμες
να συγκρατώ τα δάκρυά όταν αργά χορεύω ένα ταγκό
με την Φωτεινή, όταν αποφεύγω να της πω
πόσο πολύ πονάω με το μισό μου χαμένο
στον χρόνο
αργά, να προσπαθώ να ενταχθω σε κάτι που του περισσεύω
αμελητέος άνθρωπος εν κινδύνω


μια νύχτα αγάπης
γεμάτος μίσος
απόλυτα μισός

ποτέ δεν κατάφερα να πιάσω την σωστή θέση

από νωρίς

πάντα ήταν αργά