απομακρύνομαι αργά
αφήνοντας ίχνη για όσο
για όσους
είναι μια προσχεδιασμένη αναχώρηση
απρόσεχτη όμως κι επιπόλαιη
όπως ταιριάζει
σε απελπισμένους
αφήνω μικρές κραυγές
σε δάση ανθρώπων
κουφών
μετά πετω φέιγβολάν
σε γεμάτες πόλεις αυτοκίνητων
κανένα δε φτάνει στην άσφαλτο
και μετά
σε μια αυτοσχέδια απογείωση
υπερίπταμαι του τοπίου
είμαι μακριά πια
πετάω
χμ για κοιτα ποιοι ακολουθουν
ποιος θα το πίστευε...
ti? stamatisan oi ekpompes?
ΑπάντησηΔιαγραφή