στιγμή

πόσο αντέχουν οι αναμνήσεις χωρίς την υγρασία τους

ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα

σε δρόμους νυχτερινούς μιας άνοιξης

που δεν τολμά να χτυπήσει κάρτα εισόδου

παραμένοντας αδρανής σε πείραμα που απέτυχε

να αλλάξει χρώμα στο βάμμα

πεταμένα αυτιά ανίκανα να ακούσουν στα σταυροδρόμια

παραιτημένες φιλοδοξίες στα πεζοδρόμια

γεμάτα σκουπίδια καθημερινών συμβιβασμών

ανέκδοτα ζωής με ενδιαφέρον τάχα

με σκισμένες τις σελίδες στις αναφορές των διαψεύσεων

προσεκτικά τοποθετημένα τα παλιά όνειρα

πάνω στις νέες προτεραιότητες

και στη σιωπή

επίμονα σαν ήχος από γόβες που απομακρύνονται

το τραγούδι για το ξημέρωμα

που ματαιώθηκε