ξανά

τώρα πια ξέρεις καλά μικρέ μου
η βία δεν είναι ίδια
έχει πρόθεση, πρόσωπο ποσοστά και συμπεριφορά
έχει αποσιωπητικά , και μια απαξιωτική σκληρότητα

και κοίτα που δεν θα χρειαστεί
να την καταδικάσεις από όπου κι αν προέρχεται ξανά


γιατί η Βία από τα χρόνια της μυθολογίας -αλλά τότε δεν πρόσεχες που στα 'λεγαν στο σχολείο-
γεννιέται από συγκεκριμένες πηγές , για συγκεκριμένους λόγους

τώρα στα χρόνια της μοντέρνας σύγχυσης
τώρα που πρόσκαιρα σε μπέρδεψαν οι επιτήδειοι
ότι η αντίδραση στη Βία είναι βία κι αυτή, κι όχι 
προσπάθεια να παραμείνεις αξιοπρεπής κι ανθρώπινος

χρειάστηκε να ξενυχτήσεις για να το παραδεχτείς
πως είναι μια, εξουσιομανής και ομοούσια

και τόσο καθαρή όπως τα ερίφια που έχουν κέρατα και δεν τα λεν αμνούς

ξανά, και ξανά, στην ίδια παραλήγουσα
η βία όσο κι αν μεταμφιεστεί σε θεσμό, βία παραμένει

κι εσύ απέναντι της 

ξανά και ξανά 
σε άμυνα

διαφυλάξου

"Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο"

"... Πήγαμε στην πόλη. Στην έξοδο του σταθμού στέκονταν δύο στρατιώτες με εφ' όπλου λόγχη. Τους είχαν περικυκλώσει καμιά εκατοστή έμποροι, υπάλληλοι και φοιτητές. Όλο αυτό το πλήθος τούς έβριζε και τους φώναζε. Οι στρατιώτες στέκονταν αμήχανοι σαν παιδιά που τα τιμωρούν άδικα.

Την επίθεση την κατεύθυνε ένας ψηλός νεαρός με στολή φοιτητή, με μια υπεροπτική έκφραση στο πρόσωπο.

"Νομίζω ότι ξέρετε καλά", έλεγε προκλητικά, "πως σηκώνοντας τα όπλα ενάντια στ' αδέρφια σας, γίνεστε όπλο στα χέρια των ληστών και των προδοτών".

"Όχι, αδερφάκι", απάντησε σοβαρά ο στρατιώτης. "Εσείς δεν καταλαβαίνετε. Αφού στον κόσμο υπάρχουν δύο τάξεις: το προλεταριάτο και η αστική τάξη. Δεν είναι έτσι; Εμείς...".

"Το ξέρω αυτό το ανόητο παραμύθι!" τον διέκοψε απότομα ο φοιτητής. "Οι αμόρφωτοι μουζίκοι σαν και σένα, άκουσαν τα συνθήματα αυτά, μα ποιος τα λέει, και τι σημαίνουν, αυτό δεν το ξέρετε. Γι αυτό παπαγαλίζεις!". Το πλήθος γέλασε ...

"Κι εγώ είμαι μαρξιστής! Σου λέω, πως αυτό για το οποίο πολεμάτε, δεν είναι σοσιαλισμός. Είναι απλώς αναρχία και ωφελεί μόνο τους Γερμανούς".

"Μάλιστα, καταλαβαίνω", απάντησε ο στρατιώτης. Στο μέτωπό του έτρεχε ιδρώτας, "εσείς, όπως φαίνεται, είστε άνθρωπος μορφωμένος, κι εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος. Μόνο που νομίζω...".

"Εσύ", τον διέκοψε περιφρονητικά ο φοιτητής, "πιστεύεις αληθινά πως ο Λένιν είναι πραγματικά φίλος του προλεταριάτου;"

"Μάλιστα, το πιστεύω", απάντησε ο στρατιώτης. Του φάνηκε πολύ βαρύ.

"Καλά, φιλαράκο! Ξέρεις όμως πως τον Λένιν τον έστειλαν από τη Γερμανία σ' ένα σφραγισμένο βαγόνι; Ξέρεις πως ο Λένιν παίρνει χρήματα από τους Γερμανούς;"

"Ε, αυτό δεν το ξέρω", απάντησε με πείσμα ο στρατιώτης. "Όμως, μου φαίνεται, πως ο Λένιν λέει ακριβώς εκείνο που ήθελα ν' ακούσω. Κι όλος ο απλός λαός μιλάει έτσι. Αφού υπάρχουν δύο τάξεις: η αστική τάξη και το προλεταριάτο..."

"Βλάκα! Εγώ, αδερφέ, δύο χρόνια ήμουν κλεισμένος στο Σλισεμπούργκ για την επανάσταση, όταν εσύ πυροβολούσες ακόμα τους επαναστάτες και έψελνες το "Θεέ, φύλαγε τον τσάρο!" Ονομάζομαι Βασίλι Γκεόργιεβιτς Πάνιν. Δεν άκουσες καμιά φορά για μένα;"

"Δεν άκουσα και να με συγχωρείς ..." απάντησε ταπεινά ο στρατιώτης."Βλέπεις είμαι άνθρωπος αμόρφωτος. Εσείς  πρέπει να είστε μεγάλος ήρωας..."

"Αυτό ακριβώς", απάντησε με βεβαιότητα ο φοιτητής. "Και παλεύω ενάντια στους μπολσεβίκους, γιατί αυτοί θα καταστρέψουν τη Ρωσία και την ελεύθερη επανάστασή μας. Τι έχεις να πεις τώρα;"

Ο στρατιώτης έξυσε το σβέρκο. "Δεν μπορώ να πω τίποτα!" Το πρόσωπό του ήταν κουρασμένο από την πνευματική υπερένταση. "Κατά τη γνώμη μου η υπόθεση είναι ξεκάθαρη, μόνο που εγώ είμαι αμόρφωτος άνθρωπος!... Η κατάληξη είναι έτσι: υπάρχουν δύο τάξεις, το προλεταριάτο και η αστική τάξη..."

"Ξανά μου άρχισες μ' αυτή την ανόητη συνταγή!" τσίριξε ο φοιτητής.

"...μόνον δύο τάξεις", συνέχισε με πείσμα ο στρατιώτης. "Κι όποιος δεν είναι με τη μια, σημαίνει ότι είναι με την άλλη..."

  

Οι εκδόσεις red marks,

με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου του Τζον Ριντ 

"Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο"

σας καλούν στην εκδήλωση για την Οκτωβριανή Επανάσταση.

18:30 προβολή ντοκιμαντέρ "Από τον Τσάρο στον Λένιν"

19:30 εκδήλωση-συζήτηση "95 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση"

με τους:

Τάσο Κανταρά - Πολιτική Γραμματεία

Πάνο Κοσμά - Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ/Πολιτική Οργάνωση "Κόκκινο"

Παναγιώτη Λίλλη - Περιοδικό "Διεθνιστική Αριστερά"

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί 

την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΓΕΝΑΡΗ στο κτίριο της Ε.Δ.Ο.Θ. (Προξένου Κορομηλά 51)

Χριστούγεννα στο νησί

Xmas in Guernsey 2012 photo by Marianna Pliakou

μακριά άκουγα τα κύματα

μπροστά μου είχα μια ανηφόρα

έκανα να απλώσω το χέρι μου

και το έχασα στο κενό

ένα λαμπιόνι έσκασε σαν τσόφλι αυγού στον δρόμο

είπες: κακό σημάδι

η σιωπή του δρόμου δεν μ'αφησε να σ' ακούσω

συνέχισα

το περίεργο με τις ολόφωτες ανηφόρες είναι η σιωπή τους

τόσο έντονη που αδυνατείς ν' ακούσεις τα αυτονόητα

έρμαιο σε παρασύρουν 

σε διαδρομές ανεξέλεγκτες

τυχαία αποφασίζουν αν θα είσαι εσύ η άλλος

τυχαία

σαν μια θάλασσα από κύματα

εκεί μακριά 

μετά ξημερώνουν Χριστούγεννα 

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης : "ΤΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ ΔΩΡΑ"

Ξένος τοῦ κόσμου καὶ τῆς σαρκός, κατῆλθε τὴν παραμονὴν ἀπὸ τὰ ὕψη, συστείλας τὰς πτέρυγας ὅπως τὰς κρύπτῃ, θεῖος ἄγγελος. Ἔφερε δῶρα ἀπὸ τὰ ἄνω βασίλεια διὰ νὰ φιλεύσῃ τοὺς κατοίκους τῆς πρωτευούσης. Ἦτον ὁ καλὸς ἄγγελος τῆς πόλεως.

Ἐκράτει εἰς τὴν χεῖρα ἓν ἄστρον καὶ ἐπὶ τοῦ στέρνου του ἔπαλλε ζωὴ καὶ δύναμις, καὶ ἀπὸ τὸ στόμα του ἐξήρχετο πνοὴ θείας γαλήνης. Τὰ τρία ταῦτα δῶρα ἤθελε νὰ μεταδώσῃ εἰς ὅλους ὅσοι προθύμως τὰ δέχονται.

Εἰσῆλθεν ἐν πρώτοις εἰς ἓν ἀρχοντικὸν μέγαρον. Εἶδεν ἐκεῖ τὸ ψεῦδος καὶ τὴν σεμνοτυφίαν, τὴν ἀνίαν καὶ τὸ ἀνωφελὲς τῆς ζωῆς ζωγραφισμένα εἰς τὰ πρόσωπα τοῦ ἀνδρὸς καὶ τῆς γυναικός, καὶ ἤκουσε τὰ δύο τεκνία νὰ ψελλίζωσι λέξεις εἰς ἄγνωστον γλῶσσαν. Ὁ Ἄγγελος ἐπῆρε τὰ τρία οὐράνια δῶρά του, καὶ ἔφυγε τρέχων ἐκεῖθεν.

Ἐπῆγεν εἰς τὴν καλύβην πτωχοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἀνὴρ ἔλειπεν ὅλην τὴν ἑσπέραν εἰς τὴν ταβέρναν. Ἡ γυνὴ ἐπροσπάθει ν᾿ ἀποκοιμίσῃ μὲ ὀλίγον ξηρὸν ἄρτον τὰ πέντε τέκνα, βλασφημοῦσα ἅμα τὴν ὥραν ποὺ εἶχεν ὑπανδρευθῆ. Τὰ μεσάνυχτα ἐπέστρεψεν ὁ σύζυγός της· αὐτὴ τὸν ὕβρισε νευρικὴ μὲ φωνὴν ὀξεῖαν, ἐκεῖνος τὴν ἔδειρε μὲ τὴν ράβδον τὴν ὀζώδη, καὶ μετ᾿ ὀλίγον οἱ δύο ἐπλάγιασαν χωρὶς νὰ κάμουν τὴν προσευχήν των, καὶ ἤρχισαν νὰ ροχαλίζουν μὲ βαρεῖς τόνους. Ἔφυγεν ἐκεῖθεν ὁ Ἄγγελος.

Ἀνέβη εἰς μέγα κτίριον πλουσίως φωτισμένον. Ἦσαν ἐκεῖ πολλὰ δωμάτια μὲ τραπέζας, κ᾿ ἐπάνω των ἔκυπτον ἄνθρωποι μετροῦντες ἀδιακόπως χρήματα, παίζοντες μὲ χαρτία. Ὠχροὶ καὶ δυστυχεῖς, ὅλη ἡ ψυχή των ἦτο συγκεντρωμένη εἰς τὴν ἀσχολίαν ταύτην. Ὁ Ἄγγελος ἐκάλυψε τὸ πρόσωπον μὲ τὰς πτέρυγάς του διὰ νὰ μὴ βλέπῃ κ᾿ ἔφυγε δρομαῖος.

Εἰς τὸν δρόμον συνήντησε πολλοὺς ἀνθρώπους, ἄλλους ἐξερχομένους ἀπὸ τὰ καπηλεῖα, οἰνοβαρεῖς, καὶ ἄλλους κατερχομένους ἀπὸ τὰ χαρτοπαίγνια, μεθύοντας χειροτέραν μέθην. Τινὰς εἶδε ν᾿ ἀσχημονοῦν, καὶ τινὰς ἤκουσε νὰ βλασφημοῦν τὸν Ἁι-Βασίλην ὡς πταίστην. Ὁ Ἄγγελος ἐκάλυψε μὲ τὰς πτέρυγας τὰ ὦτα, διὰ νὰ μὴν ἀκούῃ, καὶ ἀντιπαρῆλθεν.

Ὑπέφωσκεν ἤδη ἡ πρωία τῆς πρωτοχρονιᾶς, καὶ ὁ Ἄγγελος διὰ νὰ παρηγορηθῇ, εἰσῆλθεν εἰς μίαν ἐκκλησίαν. Ἀμέσως πλησίον τῆς θύρας εἶδεν ἀνθρώπους νὰ μετροῦν νομίσματα, μόνον πὼς δὲν εἶχον παιγνιόχαρτα εἰς τὰς χεῖρας· καὶ εἰς τὸ βάθος, ἀντίκρυσεν ἕνα ἄνθρωπον χρυσοστόλιστον καὶ μιτροφοροῦντα ὡς Μῆδον σατράπην τῆς ἐποχῆς τοῦ Δαρείου, ποιοῦντα διαφόρους ἀκκισμοὺς καὶ ἐπιτηδευμένας κινήσεις. Δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἄλλοι μερικοὶ ἔψαλλον μὲ πεπλασμένας φωνάς: Τὸν Δεσπότην καὶ ἀρχιερέα!

Ὁ Ἄγγελος δὲν εὗρε παρηγορίαν. Ἐπῆρε τὰ πτερόεντα δῶρά του ― τὸ ἄστρον τὸ προωρισμένον νὰ λάμπῃ εἰς τὰς συνειδήσεις, τὴν αὔραν, τὴν ἱκανὴν διὰ νὰ δροσίζῃ τὰς ψυχάς, καὶ τὴν ζωήν, τὴν πλασμένην διὰ νὰ πάλλῃ εἰς τὰς καρδίας, ἐτάνυσε τὰς πτέρυγας, καὶ ἐπανῆλθεν εἰς τὰς οὐρανίας ἁψῖδας.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης  Αθήνα  1907

Επίμαχα χνάρι Α

ανάμεσα σε ερωτήσεις
ήρθε ο Πάρις με την απάντηση στα χέρια
φορούσε κασκόλ και βιαζόταν
αγωνιούσε να προλάβει την μέρα
με μάτια γελαστά
φεύγοντας και βάζοντας το cd να παίζει
κατάλαβα γιατί


ήξερε σα παιδί της αταξίας
ότι μοίραζε αφύπνιση ως δώρο
ετούτη την προεόρτια πρωτοχρονιά
που και τα αρνιά γίνανε λύκοι

σαν φωτιά η φωνή του ποιητή στο καλωσόρισμα
σαν πυρκαγιά η μουσική
κι ολοκαύτωμα το όλον

λίγο πριν γίνω σαπούνι
μια ευχή


να προσέχεις μη γίνεις το τέρας που λες ότι μισεις
μια δρασκελιά η απόσταση 
να προσέχεις 

(ΧΝΑΡΙΑ σε ποίηση Αντρεα Παγουλάτου, μουσικη :Πάρις Παρασχόπουλος, τραγούδι :Δημήτρης Νικολούδης, πινακας : Γιώργος Λαζόγκας , ηχγραφηση : studio Unerground του Σωτήρη Νούκα , διάθεση : www.iRec.gr )

Αντωνη Σατραζανη Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΤΟ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (1915-1918)

Το Γενικό Προξενείο της Γαλλίας,

το Γαλλικό Ισντιτούτο Θεσσαλονίκης

και οι εκδόσεις University Studio Press,

διοργανώνουν παρουσίαση του βιβλίου

Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΤΟ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (1915-1918), του Α. Σατραζάνη,

με την ευκαιρία της πρόσφατης έκδοσής του και στο πλαίσιο των εορτασμών των 100 χρόνων από την απέλευθέρωση της πόλης.

14 Δεκεμβρίου 2012, 19:30,

Γαλλικό Ισντιτούτο Θεσσαλονίκης

Αίθουσα Αλλατίνη-Ντασώ (Λεωφόρος Στρατού 2Α)

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι :

ΚΡΙΣΤΟΦ ΛΕ ΡΙΓΚΟΛΕΡ, Γενικός Πρόξενος Γαλλίας και Διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης,

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Θεσσαλονίκης,

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ, Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Μακεδονία.

Ένα από τα καλύτερα βιβλία που εκδόθηκαν με την αφορμή των 100 χρόνων της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης 

ηχος

τι ήχο έχει πραγματικά η παρακμή

είναι ο ήχος μιας βρισιάς

ανάμεσα στην ξεθωριασμένη μουσική

αυτού που νόμιζες πως ήσουν

και στην πορεία ξέχασες

να κανείς το remix που απαιτεί η  εποχή

παρακμή είναι μια βρισιά ξώφαλτση

πάνω σε ένα μουσικό χαλί που είχε καιρό να πάει 

καθαριστήριο