photo by DIMITRIS MICHALAKIS |
ένα πένθος που έξυσα
και βγήκε στην επιφάνεια
και βγήκε στην επιφάνεια
γέμισα δάκρυα
για φίλους που έχασα
ερωτικά κορμιά που έλιωσαν στον χρόνο
όνειρα που αφέθηκαν να γίνουν εφιάλτες
λάθη που έπιασαν πουρί το ένα πάνω στ΄ άλλο
κι ανάμεσα οι σιωπές μου
μπετόν αρμέ
για φίλους που έχασα
ερωτικά κορμιά που έλιωσαν στον χρόνο
όνειρα που αφέθηκαν να γίνουν εφιάλτες
λάθη που έπιασαν πουρί το ένα πάνω στ΄ άλλο
κι ανάμεσα οι σιωπές μου
μπετόν αρμέ
λέξεις μαχαίρια που άμαθος ξεστόμισα
δεκάδες θύματα μιας έπαρσης
δεκάδες θύματα μιας έπαρσης
την ώρα που το σύμπαν βράζει
μια παγωμένη ψυχή μου απέμεινε
να βλέπει κατακόρυφα στον γκρεμό
ανήμπορη να κάνει οτιδήποτε
"κινήσεως σημαντικό"
ακίνητη
να επαναφέρει την μνήμη
μήπως και βρει στο αίνιγμα την λύση
μια παγωμένη ψυχή μου απέμεινε
να βλέπει κατακόρυφα στον γκρεμό
ανήμπορη να κάνει οτιδήποτε
"κινήσεως σημαντικό"
ακίνητη
να επαναφέρει την μνήμη
μήπως και βρει στο αίνιγμα την λύση
ένα ακίνητο πένθος
που δεν γιορτάστηκε ποτέ
και τώρα απαιτεί
που δεν γιορτάστηκε ποτέ
και τώρα απαιτεί
το ξόδι της γαλήνης του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου