εντερτέινερ

στον Χρήστο 

... και μετά ξημερώνει

κι εσύ συνεχίζεις να φωνάζεις "παρών" 
σε μια πόλη από χρόνια τυφλή και κουφή
και μετά ξημερώνει 
κι έχεις ξεχάσει να μετράς
αφήνεσαι
απλά 
να εξαφανιστείς ανεπαίσθητα, ειρηνικά και αναμάρτητα
κάτω από τις παγωμένες εξατμίσεις των παρκαρισμένων συμπολιτών σου
ανάμεσα σε αποξηραμένες ευχές των περαστικών
στις σιωπές όσων αγάπησες
και την βαριά σκιά που αφήνουν στις διαβάσεις οι απόντες
κι αυτό θα είναι η ζωή
από δω και πέρα...