εθνική εορτή

στους δρόμους μπήκανε οι πινακίδες
περιφορά εικόνας
παρέλαση
άγημα τιμών
μην παρκάρετε

ω εσείς ψηφοφόροι των αυτοκίνητων
αφήστε μας αυτό το τριήμερο τους δρόμους
να γιορτάσουμε
τα δανεικά που θέλετε για να τσουλήσετε το ΙΧ σας 

από παράτες ξέρουμε
έχουμε κομπάρσους
που τους πληρώνουμε με τιμητικές
το βράδυ να τα σπάσουν στα μπουζούκια
και το πρωί να δείξουν την πολεμική τους αρετή
στα κατηχητικά των πεζοδρομίων

έχουμε και χορηγούς
φοροφυγάδες θεσμικούς
για τανκς κι αεροπλάνα

μόνο κι εσείς λίγο πιο χαρούμενες αρκούδες να είστε σαν κοινό, 

τώρα που γίναμε όλοι γύφτοι, σας θέλουμε ατραξιόν καλή και πειστική, 

να βγει το μεροκάματο, 

να ηρεμήσουν οι αγορές, 

και θα σας  πάμε  εκδρομή στην Αμφίπολη, 

να το γιορτάσουμε εθνικά, με σουβλάκια 

και κεφαλές Καρυάτιδων 

που ξέφυγαν του πλιάτσικου

μετά την παρέλαση

αρκούδες σιωπηλές με τον χαλκά στη μύτη και χαμόγελο
τη γνώμη σας κρατήστε την για σας
οι εκλογές δεν κάνουνε καλό στο πολίτευμα 

τα είπαμε  τα συμφωνήσαμε, μη μας τα γυρίζετε μετά,

έτσι να εορταστεί  το φρόνημα της λαμογιάς που  εξακολουθει να είναι δημοκρατικό κι έννομο
και μεις λιγότερο σοφοί κι αληθινοί
μέχρις εξαφανίσεως του είδους

ξιφομάχοι στην πόλη

Κωπηλάτες στην πόλη

ερώτηση παγίδα

τώρα εδώ

προσπαθώ να βρω τα λόγια εκείνα

που χωρίς να σε ταράξουν

να σου δώσουν να καταλάβεις

πως οι άγιοι έρωτες που σκέφτεσαι

είναι κατασκευές

χωρίς καμία αλήθεια

κι οι πραγματικοί εραστές

οι σπάνιοι

δεν χρειάζεται πια

ποτέ να συναντηθούν

αλλά αντίθετα

καθημερινά

όλο και πιο βαθιά μέσα τους

να ψάχνουν την αλήθεια

ενός συναισθήματος

που από την πολλή περιγραφή

εξατμίστηκε

από τις σχέσεις

ανάπηροι

περιφερόμαστε

να βρούμε τα χαμένα μέλη μας

κι αναρωτιέμαι

τα είχαμε πραγματικά

η έτσι ανάπηροι γεννηθήκαμε

ένα κουτάλι μέλι

είναι γλυκό

πραγματικά

η

η μνήμη της γεύσης

το κάνει τέτοιο

ο έρωτας

ολοκληρώνεται

με την συνάντηση

των εραστών

η

με την

μνήμη τους

όταν σου σκίζει

το μυαλό

και χάνεσαι

την ώρα που δεν πρέπει

όσο για την

ερώτηση παγίδα

η αγάπη

ποτέ δεν γίνεται μίσος

μίσος γίνεται

ο πόθος

η επιθυμία

η διάθεση για κατάκτηση

η εμμονή

η έλλειψη

η απόρριψη

όχι η αγάπη

ποτέ ...

Ηφαιστίων

Σήμερα ήρθε από μένα ο Ηφαιστίωνας,. απίθωσε το στεφάνι των μαλλιών του  στο τασάκι με τα αποτσίγαρα  στην είσοδο και ζήτησε να μου μιλήσει για Ποίηση. 

-Εδώ γίνεται τόσος ντόρος στην Αμφίπολη , λένε πως είναι ίσως ο τάφος σου , του είπα

-Όχι δεν είναι ο δικός μου, μου απάντησε, και τα γαλανά του μάτια κοίταξαν τα ΙΧ στο δρόμο. Εγώ ήρθα να σου πω ότι άνθρωποι που έπαψαν να διαβάζουν Ποίηση, τι θέλουν να ανακαλύψουν σκάβοντας; Τα χρυσά κτερίσματα και τα κοσμήματα τα έχουν πάρει οι τυμβωρύχοι, έχουν απομείνει μόνο τα βαριά αγάλματα και η μνήμη μιας ποίησης που αιωρείται άνευ εμπορικής αξίας πια. 

Ήρθα να σου μιλήσω για Ποίηση, πως θα κάνουμε τους ανθρώπους να σκεφτούν ποιητικά, όχι για να παρηγορηθουν ούτε για να ξεχάσουν τα προβλήματα τους, αλλά να μάθουν να σκέφτονται αλλιώς. Τις αξίες που απαξίωσαν να ενστερνιστούν, αλλά να το θέλουν, όχι από ανάγκη ούτε από απελπισία. Ξέρεις τον τρόπο εσύ; 

-Αν ήξερα τον τρόπο δεν θα έγραφα. Του απάντησα και γύρισα τα μάτια μου στον δρόμο που περνούσαν ασταμάτητα τα ΙΧ. 

(ο πίνακας είναι του Λάζαρου Πάντου)