τυμβωρύχοι

Θα υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι που θα είναι έτοιμοι για την αγάπη κι οι άλλοι, που θα βασανίζονται μέχρι το τέλος να χτίσουν ένα τείχος δυστυχίας, για να μη πληγωθούν ξανά, αγνοώντας  πως μόνο έτσι μαθαίνουν να κατανοούν, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε, ούτε για τους πρώτους, ούτε για τους δεύτερους, μπορείς απλά να τους δείξεις τον δρόμο κι αυτοί να μείνουν η να φύγουν. Όλα είναι επιλογές, άλλοι είναι έτοιμοι κι άλλοι δεν θα είναι ποτέ. 

Να αποφεύγετε τους ανθρώπους των λέξεων, είναι ο τρόπος τους να παραμένουν στη σιωπή, με άλλα κριτήρια επικοινωνούν, άλλα κοιτούν, άλλα προσέχουν, όχι του κόσμου τούτου. Αδέξια προσπαθούν να έρθουν σε επαφή,  τα κοινά να εντοπίσουν μήπως κι επικοινωνήσουν. Άλλα είναι άνθρωποι της σιωπής, μην υποκύπτετε στην πρόσκαιρη γοητεία τους, σκοτώνει. 

Μιας σιωπής που έφτασε μετά από μεγάλους πόνους, σκληρούς αποχαιρετισμούς, αναχωρήσεις απρόσμενες και χωρισμούς οδυνηρούς.  Οι λέξεις τους είναι το βάλσαμο στη δική τους πληγή, σπανιότερα γιατρεύουν κι άλλους. Όμως μόνο έτσι μπορούν πια να κοιμούνται το βράδυ, μόνο έτσι να ξυπνούν το πρωί. Γιατί όλοι μιλούν γι΄αγαπη. Ποιος την αντέχει είναι το θέμα, και τι κάνει ο καθένας γι΄ αυτήν. Οι άνθρωποι των λέξεων είναι η υπενθύμιση του κοινού μας  θανάτου της κοινής μας κατάληξης, μόνο που άλλοι κάτι θέλουν να κάνουν στον ενδιάμεσο χρόνο κι άλλοι απλά να ξεχαστούν στις αδυναμίες τους.   

Οι άνθρωποι των λέξεων κάτι προσπαθούν, μια παρηγοριά να γίνουν στον ενδιάμεσο χρόνο, άλλοι σώζονται, άλλοι σώζουν, όμως στο συναξαρισμα, σπάνια συναντας αγίους των λέξεων, είναι κι ο τρόπος της ζωής αυτός που οι λιθοβολισμοί και τα βασανιστήρια, οι αποκεφαλισμοί και οι σταυρώσεις γίνανε θέαμα για την πορνογραφική διάθεση των θεατών. Πως ν' αγιάσεις...

Γι΄αυτο αν συναντήσετε ανθρώπους των λέξεων τυχαία στη ζωή, προσπεράστε τους. Ίσως ν' αγιασουν μόνοι τους, σε μια σπηλιά του νου, από ασιτία της ψυχής και ερημία αγάπης. Προσπεράστε τους, δεν σας ζητούν οίκτο ούτε κατανόηση, την αδιαφορία σας, ζητούν. Όταν μετά από αιώνες οι αρχαιολόγοι βρουν τα απομεινάρια μας, το ίδιο θα τσακώνονται αν τα δάκτυλα στ'αγαλματα είναι Ελληνικού η Ρωμαϊκού ρυθμού, κανένας δε θα σκεφτεί ποιος από μας αγάπησε.  Έτσι εσείς να είστε απ' αυτούς που απλά θα αφεθούν να ξεχαστούν, πιστεύοντας  με αποδοχές και ρεαλισμό, ότι ζήσατε τη σύντομη ζωή σας. Όλα τα άλλα αφήστε τα στην αρχαιολογία του μέλλοντος, να αποφανθεί αν είχαν κάποια σπουδαιότητα. 

(photo by Πάρις ΧΑτζηκυριάκος)