Κυριακή του Φωτός Κυριακή του Πάσχα

στον Μιχάλη Δέλτα

Το φως. Όποιος θέλει να λέει ότι ζει, οφείλει να αντέχει το φως. Ακόμη και στην πιο σκοτεινή τρώγλη το φως να αναζητά, γιατί υπάρχει. Κι όσοι φοβούνται, είναι αυτοί που παραμένουν νεκροί ανάμεσα μας. Οι αρνητές του. Το φως από ένα κερί καταμεσήμερο, μέχρι μια αστρική εκτυφλωτική συνουσία του σύμπαντος τα μεσάνυχτα. Ορατών τε και αοράτων.  Εκεί μετράς τις αντοχές σου , εκεί προσμετράς την ελπίδα για το αύριο. Εκεί αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της ζωής. Όλα τα άλλα υποκατάστατα μιας απελπισίας της θνητής υπόστασης σου. Μηχανισμοί της επιβίωσης. Το φως  η μόνη ζωή. Από όπου κι αν εκπορεύεται. Προσοχή στις απομιμήσεις του. Στον χρυσό, στα νομίσματα, στα κοσμήματα, στα τιμαλφή, στους τραπεζικούς λογαριασμούς και τα ακίνητα. Μακριά από τις σκοτεινές γωνίες. Τόλμα να αντιπαρατεθείς ολόγυμνος μπροστά στο απόλυτο φως. Κι αμέσως θα εισπράξεις όλα αυτά που μέχρι χθες σε καθιστούσαν ανικανοποίητο, ανάπηρο και μόνο. Θα δεις την ομορφιά και θα ομορφύνεις κι εσύ. Γιατί θα έχεις ξεφύγει από τις γνωστές διαστάσεις. Μη ξεχνάς ποτέ. Με τα μάτια κλειστά βλέπεις καλύτερα. Γι αυτό το φως τυφλώνει, για να μπορείς να δεις απόλυτα την αλήθεια. Την αλήθεια σου !