κοιμάμαι σε ένα στενό ντιβάνι
ίσα που χωρώ
τα πόδια μου εξέχουν
τις νύχτες
έρχεται η ζωή μου
σαν κουβέρτα
και πέφτει κάτω
ξυπνώ
από το κρύο
αλλά κανένας δε θα μάθει
πως αυτό το νυκτερινό κρύο
είναι
που τόση δύναμη μου δίνει
που τόση δύναμη μου δίνει
να συνεχίζω
να ζω
αλλα κανεις δε θα μάθει πως αυτό το νυκτερινό κρύο ...είναι η δύναμη να σε κοιτάζω κατάματα ....
ΑπάντησηΔιαγραφή